قرارداد با بازاریابان

قرارداد نوعی تعهد محسوب می‌شود که طرفین با انعقاد آن در برابر هم متعهد به انجام وظایف مشخصی می‌شوند.

قرارداد می‌تواند در زمینه‌های گوناگون و با اهداف مشخصی نیز به امضا طرفین برسد. در واقع ممکن است قراردادی زمینه تجاری و در ارتباط با کسب و کار باشد یا تحت هیچ شرایطی به امور تجاری مربوط نباشد.

همه ما زمانی که بخواهیم قصد همکاری با مجموعه یا شرکتی داشته باشیم، در وهله اول به شرایط کار و ارائه خدماتی که توسط سازمان مربوطه در نظر گرفته شده است، توجه می‌کنیم.

در صورتی که شرایط کار مناسب بوده و به نوعی مورد پسند ما باشد، در نهایت اقدام به بستن قرارداد با مجموعه یا موسسه‌ای خواهیم کرد.

شروع همکاری در بسیاری از مشاغل با انعقاد قرارداد کار صورت می‌گیرد. در واقع تا زمانی که قرارداد کار بین طرفین منعقد نشود، امکان آغاز فعالیت و کار مورد نظر وجود ندارد. در کلیه قراردادها، مواردی درج می‌شود که تمامی شرایط و مقررات کار را تا حد زیادی در برمی‌گیرد.

اگر برای کار به مجموعه یا سازمانی مراجعه کردید که در ابتدا اقدام به انعقاد قرارداد با شما نکردند، تحت هیچ شرایطی با آن‌ها همکاری نداشته باشید زیرا ممکن است در آینده با مشکلات فراوانی در این زمینه مواجه شوید.

قرارداد می‌تواند برای طرفین یک سری آثار حقوقی داشته باشد. به بیان دیگر، طرفین قرارداد ملزم به اجرای مفاد و شرایط آن هستند که در غیر این صورت ممکن است قرارداد از طرف یکی از طرفین فسخ شود یا به دلایل مختلف قرارداد به پایان برسد.

امضاء قرارداد کار به معنای توافق طرفین در مورد ادامه همکاری و انجام فعالیت و کار مربوطه می‌باشد. در واقع کسی نمی‌تواند فردی را برای انعقاد قرارداد با شرکت و سازمانی مجبور کند.

هر فردی با توجه به شرایط و توانایی‌های خود برای استخدام شدن در ارگانی خاص اقدام می‌کند و با اراده و اختیار خود قرارداد کاری منعقد می‌کند.

در صورت اجبار فردی مبنی بر انعقاد قرارداد با شرکت و یا مجموعه‌ای خاص، قرارداد منعقد شده باطل است و اثر قانونی نخواهد داشت.

مطابق قانونی مدنی، یکی از شرایط اساسی صحت معاملات و انواع قراردادها، رضایت و قصد طرفین است. در واقع طرفین اصلی قرارداد باید با اراده و میل باطنی خود با اشخاص مختلف قراردادی منعقد کند.

قانونگذار در این زمینه هیچگونه اجباری را برای بستن قرارداد تعیین نکرده است. همه این عوامل به اراده و رضایت دو طرف بستگی دارد. البته مواردی مانند اهلیت طرفین نیز جز دیگر شرایط اساسی صحیت قرارداد و معاملات به شمار می‌رود.

اهلیت به معنای توانایی برای انجام کار معین می‌باشد که در مورد قرارداد به مفهوم شرایط قانونی طرفین برای انعقاد انواع قراردادها و انجام معاملات مختلف است.

طرفین اصلی در قرارداد ممکن است اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند و صرفا به یک سری از اشخاص خاص محدود نمی‌شود اما زمانی که بحث قرارداد کار مطرح می‌شود، منظور رابطه کاری بین کارگر و کارفرما است.

قانون کار ایران به صورت تخصصی و ویژه به روابط بین کارگر و کارفرما پرداخته است و تمامی وظایف و شرایط کاری برای هرکدام را به طور صریح شرح داده است.

در این قانون کار، تمامی افرادی که برای کارفرما کار انجام می‌دهند و در ازای آن دستمزد مشخصی را دریافت می‌کنند، کارگر تلقی کرده است. بنابراین قانونگذار در این زمینه تفاوت خاصی بین کارگر ساده و افرادی که سمت بالاتری دارند، قائل نشده است.

یکی از مشکلاتی که در حوزه کاری مطرح می‌شود، عدم انجام وظایف قانونی و موارد درج شده در قرارداد می‌باشد. اجرای صحیح مفاد قرارداد جز وظایف هر یک از طرفین می‌باشد که در غیر این صورت منجر به ایجاد اختلاف و حتی در مواردی نیز به درگیری ختم می‌شود.

در قرارداد‌های کاری به طور صریح ذکر می‌شود که کارگر و کارفرما در قبال یکدیگر چه وظایفی دارند و در محل کار باید چه مقرراتی را رعایت کنند اما در صورتی که کارگر یا کارفرما به تعهدات خود پایبند نباشد، به لحاظ قانونی هر کدام از طرفین می‌توانند اقدام به فسخ قرارداد کنند.

البته فسخ قرارداد‌های کاری شرایط و مقررات خاص خود را دارد و طرفین به راحتی نمی توانند قرارداد منعقد شده را بر هم بزنند.

قرارداد با بازایابان یکی از انواع قراردادهای کاری است که با توجه به نیاز شرکت‌ها و موسسات مختلف بین طرفین منعقد می‌شود.

بازاریابی یکی از مشاغلی است که به پیشرفت و توسعه بسیاری از کسب و کارها کمک می‌کند و از این جهت سازمان ها و شرکت‌های مطرح همواره به دنبال بازایابان باتجربه و با سابقه هستند.

برای همکاری با بازاریابان قاعدتا کارفرمایان در وهله اول اقدام به بستن قراردادها با آن‌ها می‌کنند. قرارداد بازاریابی از جهات مختلف می‌تواند مشمول قانون کار قرار گیرد و می توان تا حد زیادی روابط کارگری و کارفرمایی را در اینگونه قراردادها لحاظ کرد.

قرارداد کار

در روابط بین کارگر و کارفرما ملاک اصلی تنظیم قرارداد می‌باشد. در واقع قرارداد کار جزو مهم‌ترین اصول در روابط کاری به شمار می‌رود که با شرایطی خاص بین طرفین منعقد می‌شود.

امروزه در سراسر دنیا بسیاری از قرارداد‌های کار بین اشخاص مختلف بسته می‌شود که هر کدام حاوی یک سری مضامین معینی می‌باشند.

قرارداد‌های کاری با اهداف گوناگونی فی‌مابین طرفین بسته می‌شود که باید تمام اصول و مقررات قرارداد‌نویسی در آن رعایت شود. در صورتی که بین قرارداد طبق اصول و ضوابط تعیین شده منعقد نشود، یقینا در آینده نزدیک مشکلات فراوانی را برای طرفین قرارداد به وجود می‌آورد.

البته هر نوع قراردادی مقررات خاص خود را دارد و نمی توان شرایط کلیه قرارداد‌ها را با یکدیگر مقایسه کرد اما در قانون یک سری شرایط برای تنظیم انواع قرارداد‌ها در نظر گرفته شده است که باید به درستی اجرا شوند.

کارگر از لحاظ قانون کار کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق ‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند. کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق ‌السعی کار مورد توافق را انجام می‌دهد.

به موجب ماده 7 قانون کار، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق ‌السعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر ‌موقت برای کارفرما انجام می‌دهد.

در قرارداد‌های کار از هر نوع که باشد، کارفرما و کارگر در قبال یکدیگر دارای وظایف قانونی می‌باشند که موظف به رعایت و اجرای صحیح آن‌ها هستند. با توجه به توافقات انجام شده بین کارفرما و کارگر نوع قرارداد بین آن‌ها مشخص شده و در نهایت قرارداد کار منعقد می‌شود.

قرارداد کاری که بین کارگر و کارفرما تنظیم و سپس به امضا طرفین می‌رسد، در واقع حوزه کاری و دیگر مسایل مهم مربوط به فعالیت را مشخص می‌کند.

لازم به ذکر است که قرارداد کار در حکم سند رسمی است که در صورت بروز اختلاف و مشکل بین طرفین می‌توانند به آن استناد کنند. در واقع قرارداد کار نوعی اطمینان خاطر برای کارفرما و کارگر به وجود می آورد که هر شخصی در هر حوزه کاری باید مطابق با شرایط و مفاد قرارداد عمل نماید.

با توجه به این که قرارداد کار در قانون تعریف شده است، به لحاظ حقوقی معین محسوب می‌شود. از دیدگاه حقوقی، قرارداد معین قراردادی است که شرایط و چهارچوب آن در قانون تعریف شده است و نمی‌توان برخلاف شرایط آن توافق کرد.

قرارداد بازاریابی چیست؟

قرارداد بازاریابی نوعی قرارداد کار محسوب می‌شود که طرفین اصلی در قرارداد بازاریابان و کارفرمایان هستند. به بیان دیگر، قرارداد بازاریابی یک نوع از قرارداد کار است که کارفرما به واسطه آن یک بازاریاب را استخدام می‌کند.

امروزه بازاریابی نوعی کسب و کار به شمار می‌رود و در جهت توسعه بسیاری از مشاغل کارایی دارد. در سالیان گذشته مفهوم بازاریابی چندان در بین عموم مردم گستردگی نداشته است و جز مشاغل قانونی نیز محسوب نمی‌شد.

اما در حال حاضر بازاریابی یکی از مهم‌ترین و موثرترین انواع مشاغل در دنیا به شمار می‌رود و هر ساله در حال گسترش است. تقریبا تمامی کسب و کارها به این نتیجه رسیده‌اند که بدون روش‌های بازرایابی امکان پیشرفت و توسعه کار وجود ندارد.

در واقع توسعه هر کسب و کاری تا حد زیادی به روش‌های مربوط به بازاریابی ارتباط دارد و منوط به همکاری با افراد متخصص و مجرب در این زمینه است.

به همین جهت میزان قراردادهایی که در این زمینه با بازاریابان بسته می شود، به میزان چشمگیری در حال افزایش است. در واقع هر نوع کسب و کار نوپایی برای شناخته شدن نیازمند بهره‌گیری از روش‌های مزبور است.

در غیر این صورت نه تنها پیشرفتی در این زمینه حاصل نمی‌شود بلکه یقینا اینگونه مشاغل در آینده نزدیک با مشکلات عدیده‌ای در حوزه کاری مواجه خواهند شد.

یکی از مهم‌ترین اهداف کسب و کارها، ارائه خدمات و امکانات خود به مشتریان می‌باشد. هر نوع شغلی شغلی برای ارائه خدمات خود نیازمند انجام تبلیغات گسترده می‌باشد که اینگونه کارها توسط روش بازاریابی انجام می‌گیرد.

اشخاصی که در حوزه‌های مختلف تجارت و بازرگانی، رشد می‌کنند و کسب و کار خود را توسعه می‌دهند، به خوبی می‌دانند که رسیدن به موفقیت و درآمدزایی، به واسطه تبلیغات صحیح و ارتباط موثر با مخاطب و مشتری‌ها انجام می‌شود.

به همین دلیل است که برای پیگیری هدفمند این موضوع باید شناخت کامل و آگاهی مناسبی از شرایط بازار و نحوه صحیح تبلیغات وجود داشته باشد.

چگونگی و انجام کارهای مربوط به تبلیغات و ارائه خدمات یک مجموعه توسط بازاریابان صورت می‌گیرد. بازاریاب‌ها اشخاصی هستند که به صورت تخصصی به انجام امور بازاریابی می‌پردازند. در واقع وظیفه اصلی این افراد تبلیغات موثر جهت دیده شدن خدمات و امکانات یک مجموعه است.

به طور مثال فرض کنید، مجموعه یا برندی در زمینه لوازم و وسایل خانگی فعالیت می‌کند و به تازگی کسب و کار خود را راه‌اندازی کرده است.

در این صورت برای انجام کار‌های تبلیغاتی فردی را به عنوان بازاریاب استخدام می‌کنند تا اقدام به فروش محصولات نماید. در قبال انجام چنین خدماتی، دستمزد مشخصی را دریافت می‌کند.

لازم به ذکر است که قرارداد همکاری با بازاریابان صرفا برای کسب و کارهای جدید کارایی ندارد بلکه مجموعه‌هایی که با سابقه هستند و تا حد زیادی شناخته شده می‌باشند نیز برای ارائه خدماتشان از روش‌های بازاریابی استفاده می‌کنند.

کسب و کارهایی که به دنبال رونق و توسعه حوزه فعالیت کاری خود هستند، قرارداد با بازاریابان را جز برنامه‌های اصلی خود تلقی می‌کنند.

آیا قرارداد با بازاریابان نوعی قرارداد کار محسوب می‌شود؟

در مورد اینکه آیا قرارداد با بازاریابان جز قرارداد کار به شمار می‌رود یا خیر، بستگی به عوامل مختلفی دارد. از جهاتی می توان این قرارداد را همان قرارداد کار محسوب کرد. اما از دیدگاه دیگر نمی‌توان قرارداد بازاریابی را نوعی قرارداد کار تلقی کرد.

در هر صورت در قرارداد بازاریابی، اصول و مقررات قوانین کار حاکم است و باید این قرارداد‌ها را جزوی از قرارداد کار به شمار آورد. قرارداد بازاریابی، از نظر قانونی یک قرارداد کاری محسوب می‌شود. به همین ترتیب نیز از قانون کار پیروی می‌کند.

برای نوشتن قرارداد با بازاریابان، ملاک اصلی قانون کار است و قرارداد با توجه به قواعد آن تنظیم می‌شود.

قانون کار به صورت اختصاصی به روابط بین کارگر و کارفرما می پردازد. کارفرما، کارگران و پرسنل را برای انجام کاری مشخص و با یک قرارداد استخدامی در اختیار می‌گیرد و به اندازه میزان زحمت و کارشان به آن‌ها حقوق می‌دهد.

قانونگذار برای کارفرما شخصیت حقیقی و حقوقی در نظر گرفته است اما کارگر صرفا شخصیت حقیقی دارد. بنابراین در قرارداد بازاریابی، ممکن است شخص حقیقی یا حقوقی طرف اصلی قرارداد محسوب شود.

در واقع موسسه یا ارگانی خاص قصد همکاری با تعدادی از بازاریاب را دارد یا یک شرکت تجاری برای توسعه خدمات و امکانات خود تمایل به داشتن بازاریاب دارد.

بنابراین طرف مقابل قرارداد با بازاریابان می‌تواند شخصیت حقیقی یا حقوقی داشته باشد اما بازاریاب صرفا شخص حقیقی می‌باشد.

در قرارداد‌های کار که طرفین ملزم به انجام وظایف قانونی در قبال یکدیگر هستند، در این نوع قرارداد نیز بازاریاب در ازای مسئولیت‌های محول شده مسئولیت دارد و طرف مقابل نیز باید بتواند به تعهدات خود پایبند باشد.

حتی الامکان بهتر است قرارداد با بازاریابان به صورت کتبی باشد. زیرا قرارداد کتبی تضمین کننده رابطه کاری است و در صورتی که بین هر کدام از طرفین اختلافی پیش آید، امکان استناد به قرارداد وجود دارد.

قرارداد‌های شفاهی یقینا به نفع هیچکدام از طرفین نیست و زمینه سوء‌استفاده را برای طرفین ایجاد می‌کند. در صورتی که قرارداد به شکل شفاهی بین دو طرف بسته شده باشد، بازاریاب یا طرف مقابل می تواند از انجام تعهدات و وظایف قانونی خود امتناع ورزند.

همچنین ضمانت اجرای خاصی برای قرارداد شفاهی وجود ندارد و احراز رابطه کاری بین طرفین با مشکل مواجه می‌شود. در این صورت انعقاد قرارداد بازاریابی به صورت شفاهی اکیدا توصیه نمی‌شود.

لازم به ذکر است که اغلب قرارداد‌های کاری به صورت کتبی منعقد می‌شود و هیچکدام از طرفین با انعقاد قرارداد شفاهی موافق نیستند. بنابراین در این نوع قرارداد بهتر است کارفرما و شخص بازاریاب با هرگونه قرارداد کاری به صورت شفاهی موافقت نکنند.

قرارداد کار با بازاریابان

همانطور که گفته شد، امروزه بسیاری از مراکز و مجموعه های کاری به وجود بازاریابان احتیاج دارند و تحت هر شرایطی قصد استخدام یک بازاریاب با سابقه و کار بلد را دارند. زیرا بازاریاب باتجربه می تواند منجر به پیشرفت و توسعه کسب و کارها شود که در موفقیت یک مجموعه کاری بسیار موثر است.

گستردگی نیاز به بازاریاب و استفاده از روش‌های بازاریابی به اندازه‌ای است که علاوه بر کسب و کارهای نوپا، بسیاری از شرکت‌های بزرگ و مطرح نیز اقدام به استخدام بازاریاب می‌کنند.

قرارداد همکاری با بازاریابان می‌تواند اهداف مختلفی به همراه داشته باشد. مثلا برای یک موسسه تجاری، به خدمتن گرفتن تعدادی بازاریاب یک امر ضروری به شمار می‌رود.

در واقع روند کاری اینگونه مراکز به این شکل است که برای هر حوزه کاری به یک بازایاب متخصص احتیاج دارند و نبود اینگونه اشحاص می‌تواند به ضرر مجموعه تمام شود.

اما سایر مراکز ممکن است برای اهدافی دیگر اقدام به انعقاد قرارداد با بازاریابان می کنند. شرکت‌ها و موسسات مطرح برای رونق دهی به کسب و کار خود و درآمدزایی اقدام به همکاری با بازاریابان مجرب نیز می‌کنند.

برای اداره و مدریت چنین اموری از بازاریاب استفاده می‌شود که ادامه همکاری با آن‌ها مستلزم بستن قرارداد می‌باشد.

ممکن است یک شرکت تجاری با توجه به شرایط و حرفه شغلی خود، قصد همکاری با تعدادی زیادی از بازاریابان را داشته باشد. در این صورت می‌بایست در وهله اول اقدام به انعقاد قرارداد با آن‌ها نماید.

قرارداد همکاری با بازاریاب می‌تواند به نفع اغلب مشاغل باشد و در صورتی که بازاریاب بتواند به وظایف خود به درستی عمل کند و امور تبلیغاتی را به بهترین وجه ممکن انجام دهد، در کوتاه‌ترین زمان ممکن کسب و کار مربوطه به رونق و توسعه قابل قبولی خواهد رسید.

شرایط اساسی در قرارداد بازاریابی

هر گونه قرارداد و یا عقدی بین طرفین منعقد می‌شود، باید دارای یک سری شرایط قانونی باشد. در واقع همه افرادی که برای انعقاد قرارداد اقدام می‌کنند، باید شرایط و مفاد قانونی را در متن قرارداد لحاظ کرده تا به لحاظ حقوقی قرارداد منعقده شده صحیح باشد.

در مورد قرارداد بازاریابی نیز یک سری شرایط برای قانونی بودن قرارداد لازم است که در ماده 9 قانون کار به آن اشاره شده است. به موجب این ماده، برای صحت قرارداد کار در زمان بستن قرارداد رعایت شرایط ذیل الزامی است:

• ‌الف – مشروعیت مورد قرارداد
• ب – معین بودن موضوع قرارداد
• ج – عدم ممنوعیت قانونی و شرعی طرفین در تصرف اموال یا انجام کار مورد نظر.

همچنین مطابق تبصره ماده فوق، اصل بر صحت کلیه قراردادهای کار است، مگر آن که بطلان آن‌ها در مراجع ذی‌صلاح به اثبات برسد.

موارد فوق به شرایط اساسی صحت معامله و قراردادها معروف هستند که در مورد کلیه قرارداد‌ها از جمله قرارداد کاری بازاریابی نیز صدق می کند.

• شرط نخست در انعقاد قرارداد بازاریابی، قصد و رضای طرفین می‌باشد. در حوزه کار، کارفرما و کارگر باید برای انعقاد قرارداد قصد داشته باشد.

در واقع طرفین با اراده خود اقدام به انعقاد قرارداد می‌کنند که باید در این زمینه رضایت نیز داشته باشند. چنانچه قراردادی با اکراه و تهدید منعقد شود، به لحاط حقوقی صحیح نخواهد بود و ترتیب اثر قانونی برای طرفین نیز ندارد.

• شرط دوم در انعقاد قرارداد کاری بازاریابی، اهلیت طرفین است. یعنی طرفین قرارداد باید عاقل و بالغ باشند در غیر این صورت قرارداد منعقد شده بین اشخاص فاقد اهلیت صحیح نخواهد بود.

مطابق قانون مدنی، فرد صغیر، مجنون و غیر رشید اهلیت برای اعمال حق خود ندارند و به همین دلیل از انعقاد قرارداد کار منع شده‌ است. بنابراین برای انعقاد چنین قراردادی، کارگر و کارفرما هر دو باید از اهلیت قانونی برخوردار باشند تا قرارداد منعقده صحیح باشد.

• شرط سوم در انعقاد قرارداد بین بازاریاب و کارفرما، معین بودن مورد موضوع قرارداد است. زمانی که طرفین اقدام به منعقد کردن قرارداد کار با یکدیگر می کنند، می‌بایست موضوع قرارداد را به طور واضح مشخص کنند در غیر این صورت قرارداد مزبور صحیح نمی‌باشد.

در حقیقت موضوع قرارداد کار، انجام کار در قبال دریافت دستمزد است. بنابراین تعهدی که کارگر انجام آن را به عهده می‌گیرد، باید کاملا معلوم و معین باشد.

• شرط چهارم در صحت قرارداد مزبور، مشروعیت جهت قرارداد می‌باشد. مشروعیت جهت قرارداد به این معنا است که قرارداد صورت گرفته بین طرفین باید مبنای شرعی داشته باشد تا به لحاظ حقوقی صحیح باشد.

بنابراین اگر فردی در خصوص انعقاد قرارداد برای انجام کاری غیر مشروع و غیر قانونی به کار گرفته شود، به لحاظ غیر شرعی و غیر قانونی بودن امری که موضوع تعهد بوده، قرارداد کار باطل است.

موارد اختلافی بین کارفرما و بازاریاب

در روابط کاری ممکن است بین کارفرما و کارگر به دلایل مختلف اختلاف رخ دهد که البته وقوع چنین مسائلی یک امر بدیهی به شمار می‌رود. به همین جهت امکان بروز مشکل و اختلاف بین کارفرما و بازاریاب وجود دارد.

منشا اصلی اختلاف بین طرفین به عدم انجام وظایف قانونی در قبال یکدیگر می‌باشد. در قرارداد کار صراحتا به شرح وظایف کارفرما و کارگر اشاره می‌شود و از این رو طرفین باید در اجرای تعهدات قرارداد اقدامات لازم را انجام دهند.

موارد اختلافی در قرارداد بازاریابی ممکن است به میزان دستمزد و حقوق بازاریاب ارتباط داشته باشد. همچنین دلیل اصلی ایجاد اختلاف بین آن‌ها می‌تواند به عدم برخورداری بازاریاب از حق بیمه مرتبط باشد.

درواقع در این نوع قرارداد، بازاریاب از یک سری حق و حقوق قانونی برخوردار است کی از طرف کارفرما می‌بایست در اختیار بازاریابان قرار گیرد.

البته گاهی اوقات اختلافات پیش آمده در قرارداد ممکن است به دلیل اهمال بازاریاب در اجرای تعهدات خود در برابر کارفرما باشد. به طور مثال کارفرما از عملکرد چند ماهه بازاریاب رضایت کافی ندارد و این رو قصد ادامه همکاری با او را نداشته و در این زمینه بین طرفین اختلاف پیش می‌آید.

موضوع حق بیمه در قرارداد بازاریابی

یکی از مهم‌ترین وظایف کارفرما، اعطای به بیمه به کارگران است. تقریبا در تمامی مشاغل بیمه کردن اعضای کار جز وظایف اصلی هر کارفرما محسوب می‌شود که کارگر می تواند آن را مطالبه کند. به موجب قانون کار، کلیه کارفرمایان موظف‌اند تا اقدام به بیمه کردن کارگران نمایند.

بنابراین در قرارداد بازاریابی نیز کارفرما باید بازاریابان را بیمه کند و این مورد جزو حقوق قانونی آن‌ها به شمار می‌رود که در قانون کار به آن اشاره شده است.

چنانچه کارفرما از بیمه کردن بازاریاب خودداری کند، مرتکب تخلف شده و امکان شکایت از به لحاظ قانونی وجود دارد. بیمه کردن کارگران از جمله مهم‌ترین وظیفه کارفرمایان به شمار می‌رود و تحت هیچ شرایطی امکان خودداری از آن وجود ندارد.

در واقع بیمه حق قانونی هر کارگری است و می تواند برای مطالبه آن به مراجع قانونی مراجعه کند و موضوع مطرح شده را مورد پیگیری قرار دهد.

با توجه به ماده 148 قانون کار، کارفرمایان مشمول این قانون مکلف هستند بر اساس قانون تامین اجتماعی، نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام‌ نمایند. بنابراین اعطای بیمه تامین اجتماعی به کارگران از جمله اصلی‌ترین وظایف کارفرما است.

هر کارفرما مکلف است با شروع کار بازاریاب در پایان هر ماه لیست بیمه را منطبق با حقوق تعیین شده به سازمان تامین اجتماعی ارسال کند. پرداخت حق بیمه برعهده کارفرما است و بازاریابان وظیفه‌ای بابت پرداخت آن ندارند. مگر آن که بین طرفین توافقاتی در این زمینه شده باشد.

در صورت عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما، کارگر این حق را دارد تا به شعب بیمه تامین اجتماعی مراجعه کند و موضوع را با مسئولان شعب در میان بگذارند. بعد از آن شعب مربوطه کارفرما را مکلف به پرداخت حق بیمه کارگر می‌کند.

شرایط مرخصی فرستادن در قرارداد با بازاریابان

در مورد موضوع مرخصی همواره بین کارگر و کارفرما اختلاف نظر وجود دارد. مرخصی فرستادن کارگران توسط کارفرما شرایطی دارد که باید درستی اجرا شود.

در مواقعی پیش می‌آید که کارفرما اقدام به فرستادن مرخصی کارگران می کند. در این صورت باید تمام حقوق و دستمزد کارگران به صورت کامل پرداخت شود.

گفتنی است که در متن قرارداد بازاریابی به شرایط مرخصی رفتن بازاریابان اشاره می‌شود که البته نحوه و چگونگی استفاده بازاریاب از مرخصی معمولا به صورت توافقی تعیین می‌شود.

تعطیل کردن محل کار و به مرخصی فرستادن اجباری کارگران بدون پرداخت کردن حق و حقوق آن‌ها درست نمی‌باشد و با قانون منطبق نیست. در واقع در این شرایط کارگران به درخواست کارفرما مرخصی گرفته‌اند و باید مزایا و دستمزد روز‌های کاری آن‌ها پرداخت شود.

ماده 69 قانون کار در این زمینه بیان می‌کند: تاریخ استفاده از مرخصی با توافق کارگر و کارفرما تعیین می‌شود و در صورت اختلاف بین کارگر و کارفرما نظر اداره کار و امور اجتماعی محل لازم ‌الاجراء است.

مطابق ماده مذکور، مرخص باید با رضایت و توافق طرفین صورت گیرد در غیر این صورت اگر کارگر به درخواست کارفرما به مرخصی برود، از اصل مرخصی‌های کاری آن‌ها کمی نمی‌شود و علاوه بر آن می‌بایست دستمزد و حقوق کارگران در روز‌های مرخصی محاسبه و پرداخت شود.

در مورد کار‌های پیوسته و تمامی کار‌هایی که همواره حضور حداقل معینی از کارگران در روز‌های کار را اقتضا می‌نماید،‌ کارفرما مکلف است جدول زمانی استفاده از مرخصی کارگران را ظرف سه ماه آخر هر سال برای سال بعد تنظیم و پس از تایید شورای اسلامی کار یا‌ انجمن صنفی یا نماینده کارگران اعلام نماید.

لازم به ذکر است که نحوه استفاده از مرخصی بدون حقوق کارگران و مدت آن و شرایط برگشت آن‌ها به کار پس از استفاده از مرخصی با توافق کتبی کارگر یا ‌نماینده قانونی او و کارفرما تعیین خواهد شد.

برگه سفید امضا در قرارداد بازاریابی

برگه‌های سفید امضا در روابط بین کارگر و کارفرما اهمیت بالایی دارد و در بسیاری از روابط کاری، کارگر به کارفرما برگه سفید امضا می دهد و کارفرما نیز آن را قبول می کند. ارائه برگه سفید امضا تا حد زیادی به اعتماد طرفین نسبت به هم بستگی دارد.

در قراردادهای بازاریابی نیز تبادل برگه‌های سفید امضا به وفور انجام می‌شود و بازاریاب بدون آن که متن قراردادی را با کارفرما تنظیم کند، اقدام به امضا آن می‌نماید. در واقع قرارداد بدون تهیه پیش‌نویس و درج مفاد آن بین کارفرما و بازاریابان صورت می‌گیرد.

در واقع شخص بازاریاب بدون آن که از شرایط و مفاد قرارداد آگاه باشد، اقدام به امضای آن می کند و در نهایت می‌بایست در برابر عواقب آن پاسخگو باشد.

امضا قرارداد بدون اطلاع و آگاهی از شرایط و مفاد آن زمینه سوء استفاده را برای طرفین به وجود می‌آورد که کارفرما می‌توانند از انجام وظایف قانونی خود در قبال یکدیگر خودداری کنند.

برخی از کارفرمایان با دریافت برگه سفید امضا از کارگران از انجام وظایف خود مانند پرداخت حقوق و بیمه کردن کارگران امتناع می‌کنند و از این جهت می‌تواند مشکلات عدیده‌ای را برای طرف مقابل به وجود آورد.

بنابراین در قراردادهای بازاریابی حتی الامکان به طرفین توصیه می‌شود که از انعقاد قرارداد سفید امضا خودداری کنند زیرا عواقب ناشی از کار برعهده آن‌ها خواهد بود.

انواع قرارداد کار بازاریابی

قرارداد کار درصدی

قراردادهای بازاریابی انواع مختلفی دارد که یک از شناخته شده‌ترین آن‌ها، قرارداد کار درصدی است. این قرارداد زمانی استفاده خواهد شد که بازایاب بتواند بیشتر از ساعت کاری، فعالیت کند. در این قرارداد، شرح وظایفی برای بازاریاب در نظر گرفته می‌شود.

علاوه براین، کارفرما اعلام می‌کند که هرچقدر بازاریاب بتواند خارج از تعداد ساعت کاری، به فروش محصول و امورات مربوط به بازایابی بپردازد، درصد مشخصی از کار انجام شده به او تعلق می‌گیرد.

بنابراین در قرارداد بازاریابی نیز از شروط قرارداد کار استفاده می‌شود و طرفین باید مطابق با آن عمل کنند.

قرارداد کار پورسانتی

قرارداد کار پورسانتی شباهات زیادی به نوع قبلی قرارداد بازاریابی دارد. اصطلاح پورسانت، در میان صاحبان کسب و کار و عرف بازار، بسیار متداول است.

هر چند در بیشتر مواقع این قرارداد را برای مواردی استفاده می‌کنند که دریافتی‌های بازاریاب، فقط محدود به پورسانت فعالیت‌های او می‌شود.

در این نوع قرارداد به ازای ثبت سفارش و فروش محصول توسط بازاریاب، مبلغ بیشتری به عنوان پورسانت به وی تعلق خواهد گرفت.

مشاوره حقوقی در مورد نحوه تنظیم قرارداد بازاریابی

در صورتی که کارفرما قصد همکاری با بازاریابان را داشته باشد، باید در قدم اول با آن‌ها قراردادی کاری امضا کند. در قرارداد کار وظایف بازاریاب و کارفرما به طور صریح ذکر می شود که در محل کار می‌بایست به درستی اجرا شود.

قرارداد با بازاریابان می‌تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد اما کتبی بودن قرارداد به نفع طرفین خواهد بود. چنانچه قرارداد به صورت شفاهی باشد، کارفرما یا بازاریاب هر دو می توانند وظایف قانونی که در قرارداد برای آن‌ها تعیین شده است را انجام ندهند.

با توجه به این شرایط، امکان اثبات رابطه کاری بین طرفین در قرارداد های شفاهی وجود ندارد.

قرارداد‌‌نویسی یکی از اصول مهم در علم حقوق است که نیاز به تخصص و علم بالایی دارد. تنظیم قرارداد کار اصول و مقررات خاص خود را دارد و قطعا داشتن اطلاعات و دانش حقوقی می‌تواند در این زمینه بسیار کارساز باشد.

متاسفانه بسیاری از مسائل و مشکلات پیش آمده در حوزه کار به دلیل عدم اطلاع از راه و روش‌های قانونی و حقوقی می‌باشد. به همین جهت وجود وکیل و یا مشاور و کارشناس حقوقی مجرب می‌تواند در این زمینه موثر باشد.

در ارتباط با تنظیم قرارداد بازاریابی، اخذ وکیل می تواند کمک فراوانی به طرفین کند. اما به دلایل مختلف ممکن است دسترسی به وکیل وجود نداشته باشد. در این صورت بهترین گزینه برای تنظیم قرارداد‌های کاری، مشاوره حقوقی به صورت آنلاین و تلفنی است.

مشاوره‌های حقوقی آنلاین یا تلفنی مزیت های فراوانی دارد که برخورداری از شرایط مناسب اطلاعات حقوقی امکان‌پذیر است. از طریق مشاوره حقوقی می‌توان اطلاعات لازم در مورد نحوه تنظیم قرارداد کار از جمله قرارداد بازاریابی را کسب کرد.

در واقع با کمترین هزینه و در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌توان بهترین قرارداد کاری را تنظیم کرد.

تنظیم قرارداد با بازاریابان توسط وکیل کار 24

همانطور که گفته شد، تنظیم انواع قرارداد‌های کاری نیازمند وجود کارشناس یا متخصص در زمینه قرارداد‌نویسی می‌باشد.

سایت وکیل کار 24 با بهره‌مندی از مشاوران و کارشناسان مجرب و متخصص در حوزه حقوق کار و ارائه خدماتی نظیر مشاوره‌های تخصصی حقوقی، می‌تواند شما را در تمامی مراحل تنظیم قرارداد بازاریابی راهنمایی نماید.

مشاوره حقوقی در ارتباط با تنظیم انواع قراردادهای کار توسط وکیل کار 24 به صورت تخصصی انجام می‌شود و یقینا می‌توانید به نتیجه دلخواه خود برسید.

در هر صورت برای کسب مشاوره حقوقی در حوزه قوانین کار و تنظیم انواع قرارداد‌های کاری می‌توانید با کارشناسان ما در ارتباط باشید.

در صورتی که قصد انعقاد قرارداد با بازاریابان را دارید ولی با نحوه تنظیم اینگونه قراردادها آشنایی ندارید، می توانید تهیه و تنظیم قرارداد بازاریابی را در اختیار سامانه مزبور قرار دهید.

منظور از قرارداد بازاریابی چیست؟

قرارداد بازاریابی نوعی از قرارداد کار محسوب می‌شود که طرفین اصلی در قرارداد، کارفرما و بازاریاب می باشد.

تنظیم انواع قرارداد بازاریابی چگونه انجام می‌شود؟

تنظیم انواع قراردادهای کار از جمله قرارداد بازاریابی توسط کارشناسی حقوقی و افراد متخصص در زمینه قرارداد نویسی صورت می‌گیرد که می توانید به سامانه وکیل کار 24 مراجعه نمایید.